Galvaniseerproces
Galvani ontdekte door een kikkerpoot, die met aan elkander verbonden koper en ijzer in aanraking kwam, dat wanneer twee verschillende metalen met een electrisch geleidende vloeistof samengebracht worden, er een electrische stroom ontstaat. Terwijl Galvani dacht, dat dit verschijnsel aan dierlijke vochten gebonden was, ontdekte Volta, dat we met behulp van verdunde zuuroplossingen en twee verschillende metalen electrische stroom kunnen maken. Op dit verschijnsel berusten alle stroom leverende elementen, die vroeger zeer veelvuldig, tegenwoordig nagenoeg alleen nog voor wetenschappelijke doeleinden en voor electrische bellen en zaklantaarns worden gebruikt.
Terwijl in een electrisch element metaal opgelost wordt, kan men omgekeerd uit een zoutoplossing door electrische stroom er door te leiden, het metaal weer afscheiden. Op dit feit berust nu het galvaniseren, dus het neerslaan van een laagje metaal op een ander metaal of op een geleidend gemaakt oppervlak.
In het jaar 1836 zag De la Rive dat het koper, dat de in die tijd gebruikelijke elementen op de koperplaat neersloeg, hiervan losgemaakt kon worden en dan microscopisch precies alle oneffenheden van de ondergrond vertoonde, dus een negatieve afdruk was. In de loop van enige jaren werden nu de grondbewerkingen voor het galvaniseeren en het galvanisch reproduceeren ontdekt. Jacobi en Spencer vonden het vermenigvuldigen van voorwerpen met behulp van het galvaniseren, in 1840 bouwde Elkington in Birmingham een fabriek voor het verzilveren, in 1840 werd het geleidend maken met behulp van grafietpoeder ontdekt, in den loop der volgende jaren werden het vernikkelen, vergulden en het verzilveren met cyaniden ontdekt.
De techniek van het galvaniseren ontwikkelt zich nu in twee richtingen. Bij de galvanostegie bedekt men een voorwerp met een laagje van een ander, gewoonlijk een edeler metaal en het voorwerp wordt hierdoor òf fraaier òf beter bestand tegen uitwendige invloeden. Men denke hier bijvoorbeeld aan het vernikkelen en verchromen van ijzer, dat hierdoor niet alleen tegen roesten beschermd wordt, doch ook veel fraaier is en blijft.
Hiernaast is bij de galvanoplastiek het doel van een bepaald voorwerp of oppervlak een afdruk in metaal te verkrijgen. Het is duidelijk, dat de galvanoplastiek in de grafische techniek een hoofdrol speelt.
In de galvanostegie speelt het voorbereiden van het te galvaniseren opperv1ak een hoofdrol. De ondergrond moet glad geslepen en gepolijst worden, waarbij men er voor moet zorgen, dat het absoluut schoon en vooral vetvrij blijft. Hiernaast wordt het metaal ook door beitsen met zuren gereinigd. Daar bij het beitsen met zuren dikwijls uiterst giftige dampen en gassen ontwikkeld worden, moet men deze bewerking in een goed trekkende zuurkast of direct bij een ventilator uitvoeren.
In de galvanoplastiek werkt men zeer graag met vormen van metaal, daar deze niet eerst geleidend gemaakt behoeven te worden. Zo giet men bijvoorbeeld op houtsneden een laag smeltende legering of perst een zacht metaal op het voorwerp. Ook kan men door metaal volgens Schoop op te spuiten nauwkeurige matrijzen verkrijgen.
Bij metalen matrijzen moet men er voor zorgen, dat de galvanisch opgebrachte metaallaag ook weer gemakkelijk van de ondergrond verwijderd kan worden. Hiertoe brengt men een dun laagje grafiet op, of vet de matrijs iets in.
Hiernaast werkt men in vele gevallen met niet metallieke massa's, bijvoorbeeld was, verder ook gips, lijm, celluloid en gutta percha. Het oppervlak van deze afdrukken moet dan door inborstelen van fijn grafietpoeder voor de electrische stroom geleidend gemaakt worden.
Wanneer we suiker in water oplossen en we trachten door deze oplossing een electrische stroom te leiden, dan zien we dat deze oplossing nog practisch dezelfde weerstand biedt als gewoon water, dus eigenlijk niets doorlaat. Wanneer we echter in het water dezelfde hoeveelheid van een zout, bijvoorbeeld kopersulfaat oplossen, dan zien we dat de verkregen oplossing de electrische stroom uitstekend geleidt. Na korte tijd zien we dat zich op de ene draad koper afzet. Dit principe van alle galvanische technieken berust op het feit, dat wanneer we een zout in water oplossen, we eigenlijk dit zout niet meer hebben, doch een oplossing van twee bestanddelen van het zout, die electrisch geladen zijn. Deze twee, tegengesteld geladen bestanddelen van de zouten noemen we ionen. De grootte van de lading is gelijk, immers anders zou het zout zelf electrisch geladen moeten zijn. Deze ionen nu geleiden de electriciteit van de ene electrode naar de andere, ze dragen dus de electrische ladingen door het water heen en geven deze af. Zodra ze deze lading afgegeven hebben, zijn ze geen ionen meer, nemen dus de normale chemische eigenschappen aan en scheiden zich aan de electroden af. Zo zien we dat bij kopersulfaat aan de kathode, de negatieve electrode, koper afgescheiden wordt, daar het koperion zijn positieve lading aan de negatieve electrode afgegeven heeft. Aan de anode komt de zuurrest, dus de sulfaatrest vrij, die zich wanneer de anode uit koper bestaat, onmiddellijk met koper weer tot kopersulfaat verenigt en in oplossing blijft. Het eindresultaat is dus dat het koper van de anode naar de kathode getransporteerd wordt.
Trinatriumfosfaat | 50 | dl |
Kaliumcyanide (vergif) | 50 | dl |
Kopercyanide | 50 | dl |
Water | 1000 | dl |
Nikkelammoniumsulfaat | 60 | dl |
Natriumsulfocyanaat | 20 | dl |
Zinksulfaat | 10 | dl |
Water | 1000 | dl |
De voorwerpen worden zorgvuldig ontvet en met water afgespoeld, in een natriumcyanide-oplossing (zwaar vergif) gedompeld en vernikkeld. Hierna worden ze in koud en heet water afgespoeld en in houtzaagsel gedroogd.
Infusoriënaarde | 50 | dl |
Papierstof | 50 | dl |
Magnesiumsulfaat | 20 | dl |
Salmiak | 60 | dl |
Zinkchloride | 50 | dl |
Zoutzuur | 5 | dl |
Water tot een dunne brij. |
Natuurlijke bruinsteen | 75 | dl |
Poeder-grafiet | 25 | dl |
of: | ||
Natuurlijke bruinsteen | 64 | dl |
Manganiet I.G. | 11 | dl |
Poedergrafiet | 25 | dl |
Petroleum | 12 | dl |
Oliezuur | 10 | dl |
Lakbenzine | 45 | dl |
Ammoniak | 3 | dl |
Spiritus | 2 | dl |
Tripel | 28 | dl |
Onbrandbaar wordt het preparaat wanneer men de benzine door tetrachloorkoolstof vervangt.
Talg | 24 | dl |
Paraffineolie | 66 | dl |
Ricinusolie Ia | 6 | dl |
Ceresine | 18 | dl |
Grafietpoeder | 6 | dl |
Koperpoeder | 1 | dl |
De plant of het plantendeel wordt eerst tussen vloeipapier gedroogd. Hierna legt men het op een gepolijste staalplaat en hierop komt een dunne plaat van lood. Onder een pers drukt men dan het lood stevig op de staalplaat, waardoor in het lood een negatieve afdruk van de plant ontstaat. Deze afdruk kan dan galvanisch verkoperd en verder verwerkt worden.
Op dezelfde wijze kan men ook afdrukken van kant en weefsel maken.
Ook met dun stanniol kan men fraaie afdrukken maken. Men drukt het dunne gladde stanniol op het voorwerp, druppelt dan gesmolten was op het stanniol en laat afkoelen. Na het afkoelen snijdt men het overtollige stanniol tot op een strook na weg en bevestigt aan deze strook een koperdraad, dat voor het toeleiden van de electrische stroom bij het verkoperen dient.
Grafiet | 5 | dl |
Varkensvet | 2 | dl |
Colophonium | 1,5 | dl |
De massa wordt bij 100° C op het voorwerp geperst. | ||
Elastische vormen: | ||
Asfalt | 6 | dl |
Oliefolie | 9 | dl |
Guttapercha | 20 | dl |
Wasvormen: | ||
Bijenwas | 40 | dl |
Venetiaanse terpentijn | 6 | dl |
Grafiet | 1 | dl |
Het oppervlak van de vormen maakt men geleidend door met grafiet in te wrijven. Bij zeer fijne voorwerpen is dit te grof, men brengt dan een laagje zilver aan. Hiertoe bestrijkt men eerst met een oplossing van zilveroxyde in ammoniak, waartoe men een oplossing van zilvernitraat met zoveel ammoniak mengt, tot het eerst gevormde neerslag weer opgelost is. Het voorwerp hangt men dan in formaldehydedampen, waardoor het zilveroxyde tot metalliek zilver gereduceerd wordt.
Water | 100 | dl |
Kopersulfaat | 20 | dl |
Zwavelzuur (zuiver) | 3 | dl |
Spanning 1-1,9 V / 1-2 A per vierkante decimeter. |
IJzersulfaat | 100 | dl |
Magnesiumsulfaat | 100 | dl |
Water | 1000 | dl |
Spanning 0,5-0,55 V / 0,2-0,25 A per vierkante decimeter. |
Voorkom ongelukken!
Gevaarlijk vergiftige stoffen worden bij het recept aangegeven. Men mag echter nooit vergeten dat alle chemicaliën relatief gevaarlijk zijn. Na het werken met chemicaliën moet men dus in ieder geval de handen wasschen, gedurende het werk mag men met de handen niet aan de oogen komen. Bij het werken met brandbare vloeistoffen mag volstrekt geen vuur in het vertrek aanwezig zijn.
Aanvulling door vindikhier.nl
Beslist lezen!
Op deze website geven wij de oorspronkelijke tekst weer van het boek 'mengen en roeren, verschenen in 1936. Lees vooral de inleiding met onderwerpen als verwarmen (boven waterbad, ofwel au bain-marie) en andere veiligheidszaken. Gebruik beschermende kleding, handschoenen en veiligheidsbril bij het werken met gevaarlijke stoffen.
Sommige recepten of in recepten vermelde stoffen zijn wellicht in onbruik geraakt, niet meer verkrijgbaar, niet meer toegestaan of zelfs ronduit gevaarlijk.
Denk daarbij aan bijvoorbeeld asbest. Maar ook aan gevaarlijke stoffen als arsenicum en strychnine. Ga dus geen recepten namaken zonder kennis van zaken of met gevaarlijke of verboden stoffen. Met andere woorden:
'Enjoy Life' |
![]() disclaimer | mixandstir.com | w3schools | GFDL | GoodFon.com | pixabay | pexels |pinterest | pxhere.com | unsplash.com copyright © 2013 - vindikhier.nl - all rights reserved under construction |